13 vragen aan … Mark Huizinga, Olympisch Kampioen Judo en voorzitter Survivalrun Bond Nederland

Waar kennen we je van?
“Tot mijn 35ste was ik wedstrijd- judoka. De belangrijkste resultaten in mijn judocarrière zijn Olympisch Goud, tweemaal Olympisch Brons en vijf Europese titels. Na mijn vierde Olympische Spelen in 2008 ben ik gestopt.”

Wat doe je tegenwoordig?
“Na mijn actieve carrière ben ik voornamelijk als trainer en begeleider actief geworden. Binnen het judo als trainer van het Nederlands team en als docent voor de trainersopleidingen van de Internationale Judo Federatie. Ruimer binnen de sport ben ik Chef de Mission van de Nederlandse équipe die deelneemt aan de Jeugd Olympische Spelen (2014 in China, 2018 in Argentinië). Tevens ben ik nu bijna drie jaar voorzitter van de Survivalrun Bond Nederland. Deze sportbond bestaat sinds 1991 en is vorig jaar aangesloten bij NOC*NSF.”

Hoe helpt jouw sportcarrière bij deze activiteiten?
“Binnen deze rollen kan ik putten uit de ervaringen die ik zelf heb opgedaan in sporttechnisch en organisatorisch opzicht. Eerst was alles gericht op zelf zo goed mogelijk worden, nu probeer ik bij te sturen om anderen te ontwikkelen en om de sportbeleving te vergroten.”

Hoe ben je zo enthousiast geworden over survivalruns?
“In het verleden had ik wel eens aan een survivalrun meegedaan, maar vanaf 2013 ben ik het structureel gaan doen. Het is een mooie, pure sport; je kunt je niet verschuilen achter routine of een trucje. Het is een strijd tegen de elementen, tegen de hindernissen, maar vooral tegen jezelf. Je moet doorbijten om tempo te houden door een drassig weiland op weg naar de volgende zware hindernis. Ik heb er zelf nu ongeveer veertig gelopen en het is telkens weer een nieuw avontuur. Het is mooi om achteraf iedereen hun verhaal te horen vertellen over wat goed ging en waar ze het zwaar hadden.”

Welke taken heb je als voorzitter van de Survivalrun Bond Nederland?
“In 2015 was er een vacature voor de rol van voorzitter. Ik was inmiddels enthousiast beoefenaar van de sport geworden en ik wilde me meer sportbestuurlijk inzetten. De puzzelstukjes vielen op hun plek. Ik leid de vergaderingen en bijeenkomsten, gemiddeld twee per maand. Verder probeer ik alle processen die binnen onze bond spelen te overzien en te bewaken. Het leukste vind ik zoeken naar verbetering en vernieuwing.“

Wat vind je van de onderkoelingsverschijnselen die mensen ondervonden bij de laatste survivalrun (8 januari 2018) in Beltrum?
“De survivalrun van Beltrum is al 29 jaar op de eerste zondag van het jaar. De deelnemers weten dat ze het koud gaan krijgen, dat is een onderdeel van onze sport in de winter. Elke wedstrijdorganisatie is hierop voorbereid en kan gedurende een run het parcours aanpassen als dat nodig is. Dat is dit geval ook in Beltrum gebeurd, waardoor de langzamere deelnemers een waterpassage konden overslaan. Ja, veel mensen hadden het koud, maar na de hottub en de douche na de finish nemen ze wel een stoer verhaal mee naar huis. Er zijn geen echte incidenten geweest. Volgend jaar is de survivalrun van Beltrum ongetwijfeld weer snel uitverkocht.”

Waarom heb je zelf niet meegedaan in Beltrum dit jaar?
“Ik had in december met hardlopen een scheurtje in mijn kuitspier opgelopen. Gelukkig is dat verholpen en kan ik nu weer naar hartenlust trainen.”

Hoe is jouw blessureverloop geweest?
“Tijdens mijn judocarrière heb ik natuurlijk ook blessures gehad, maar ik ben uiteindelijk ongeschonden uit de strijd gekomen. Ik ben altijd zuinig geweest op mijn lijf en kan daardoor nu nog allerlei sportieve uitdagingen aangaan.”

Hoe belangrijk is EHBO?
“Uiteraard is de beschikbaarheid en de inzet van EHBO’ers tijdens ‘onze’ evenementen onmisbaar.”

Waarom is dat?
“Wij willen onze deelnemers een veilige omgeving bieden om te kunnen sporten. Met tienduizenden deelnemers per jaar die een uitdagend parcours afleggen, gebeuren er natuurlijk altijd wel dingen. De EHBO’ers zijn vaak de eerste die dan hulp en advies kunnen bieden.”

Wat is de voornaamste taak van een EHBO’er?
“Ik denk dat het belangrijk is dat een EHBO’er vlot de eerste hulp kan toepassen om erger te voorkomen, maar vooral ook dat hij/zij kan inschatten wanneer en hoe de inzet van een arts, ambulance of andere specialist benodigd is. Het inschattingsvermogen van de geblesseerde of verongelukte zelf kan nogal vertroebeld zijn. Het is dan aan de EHBO’er om dat proces goed te begeleiden, niet alleen in medisch opzicht, maar ook in menselijk opzicht.”

Klopt het imago van een EHBO’er met de werkelijkheid?
“Ik weet niet wat het imago is en ik weet niet wat de werkelijkheid is, dus ik kan hier weinig over zeggen. Elk mens kan een ander beeld hebben bij het imago en elke EHBO’er kan een andere persoonlijkheid zijn. De ervaring van mensen kan verschillen. Mijn ervaring is in ieder geval positief.”

Wat wil je de lezer nog meegeven?
“Ieder mens heeft bepaalde talenten. Het is zo mooi om als trainer/begeleider mensen een stapje verder te brengen. Verder dan ze zelf dachten te kunnen. Talent is een gave, doorzetten een keuze. Dat probeer ik hen te laten inzien.”

Delen op social media

Word nu lid van de Nationale Bond EHBO

Schrijf je hier in