De twee werelden van Gert van Beek

Magnetiseren en eerste hulpverlening

Als lid van het Evenemententeam verleent Gert van Beek (53) eerste hulp op festivals en sportevenementen. Indien gewenst, zet hij daarbij zijn bijzondere gaven in. Van Beek is namelijk magnetiseur en natuurgeneeskundig therapeut.

Op verzoek van zijn broer ging hij mee naar een EHBO-cursus. Dat is nu 33 jaar geleden en nog steeds is Gert van Beek volop actief bij de afdeling Sint Joris in Amersfoort. “Ik werkte in die tijd bij een bakkerij maar was altijd al geïnteresseerd in de medische wereld en in natuurgeneeskunde. Zieke en gewonde mensen helpen, dat was – en is – mijn passie. Daarom past EHBO zo goed bij me.”

Amazone
Toen hij zo’n 25 jaar geleden op een paardensportevenement een amazone te hulp schoot die een armbreuk en een kneuzing in haar rug had opgelopen, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik pakte het slachtoffer vast en haar pijn werd acuut een stuk minder. De vrouw begreep er niets van. Ik wel. Want al vaker had ik gemerkt dat ik, net als veel familieleden, mensen van hun pijn kon afhelpen.”

“Ik besloot hier iets mee te gaan doen. Met hulp van mijn achternicht die ook kan magnetiseren, ontwikkelde ik mijn kracht nog verder. Om ook anderen te kunnen helpen, startte ik een praktijk. Maar niet iedereen staat hiervoor open en dus hield ik EHBO altijd strikt gescheiden van het magnetiseren.”

Braakneigingen
Toch ging het feit dat Van Beek bijzondere gaven heeft, rondzingen. “Dat kwam door een voorval op een house-festival hier in de buurt waar veel xtc-pillen rondgingen. Een jonge vrouw werd bij ons binnengebracht, doodziek door die xtc. Toen ze braakneigingen kreeg, deden alle collega’s een stap naar achteren. Wetend dat het braken bij zo iemand extreem krachtig kan zijn. Op dat moment hield ik mijn hand op haar buik en vrijwel direct nam de misselijkheid af. Ze voelde zich al heel snel opknappen. ‘Wat je gedaan hebt, weten we niet’, zeiden de collega’s, ‘maar het helpt wel.’ Ik heb ze toen maar verteld over mijn gave.”

Positieve reacties
Spannend vond hij dat wel. “Ik weet en begrijp ook dat niet iedereen ervan is gediend. Gelukkig kreeg ik alleen maar positieve reacties van mijn EHBO-collega’s. Ze zeggen nu wel eens gekscherend, als we op onze post staan bij een evenement: ‘Gert, weet jij wat dit slachtoffer mankeert? Dat scheelt ons een hoop vragen’. Van Beek moet er om lachen. “Natuurlijk werk ik altijd het lijstje met standaardvragen af. Toch krijg ik ook wel eens intuïtief door, wat een patiënt mankeert.”

Zo kreeg hij tot tweemaal toe festivalgangers met onduidelijke klachten bij zich op de eerste hulppost. “In het ene geval leek het op griep, in het andere geval zou het om een hersenschudding gaan. Beide keren kreeg ik sterk door dat het niet goed zat. Mijn gevoel zei: ‘hartritmestoornissen’. Ik adviseerde een ECG te laten maken en riep dus meteen een ambulance op. In beide gevallen terecht, zo bleek later.”

Pijn
Zijn magnetiserende vermogens zet Van Beek nooit ongevraagd in. “Komt er iemand op de EHBO-post met een breuk, dan bied ik aan om de pijn draaglijker te maken, in afwachting van de ambulance. Tijdens een bedrijfsvolleybal-toernooi liep een speelster het veld af. Acute aanval van migraine. ‘Dat wordt weer een week op bed’ zei ze. ‘Mag ik je helpen?’, vroeg ik. Ik legde mijn handen rond haar hoofd en nek. De pijn trok weg. Na een kwartier stond ze weer op het veld.”

Ook op de tennisbaan maakte hij het mee. Een speler kwam het clubhuis binnen strompelen. ‘Zweepslag’ constateerde een toevallig aanwezige fysiotherapeut. Het zou een langdurige kwestie worden. “Twee keer heb ik die blessure behandeld en na drie dagen kon de man weer een partijtje spelen. Een vrouwelijk tennislid viel uit vanwege een tennisarm. ‘Dat wordt maanden revalideren’ zei de fysiotherapeut. Eén keer magnetiseren bleek voldoende om haar weer in actie te krijgen. De fysiotherapeut was stomverbaasd en kondigde lachend aan dat hij zijn diploma’s beter in kon leveren. Bijzonder blijft het. Ik zet het lichaam aan om zichzelf te herstellen. Dat kan heel snel gaan.”

Helpen
Hij is blij als hij op deze manier mensen kan helpen. Toch geeft hij er ook tijdens zijn werk als EHBO-instructeur geen ruchtbaarheid aan. “Het blijven gescheiden werelden. De cursisten komen voor EHBO-les en uit mezelf praat ik niet over het magnetiseren. Er zijn soms in de pauze wel eens vragen over. Die beantwoord ik natuurlijk. Maar alleen buiten de les om.”

Niet iedereen is van zijn gaven gediend. “Om die reden ben ik onlangs geweigerd om nog langer les te geven in een gebouw in Utrecht.” Of de angst voor zijn gaven met het geloof te maken heeft? Hij denkt van niet. “Ik ben zelf hervormd opgevoed. En bij Sint Joris, dat van oudsher een katholieke afdeling is, leggen ze me geen strobreed in de weg. Nee, er zijn gewoon mensen die bang zijn voor dingen die niet meetbaar zijn. En die niets van alternatieve zaken moeten hebben. Dat moet je respecteren.”

Delen op social media

Word nu lid van de Nationale Bond EHBO

Schrijf je hier in