Dubbel feest bij EHBO Obdam
EHBO Obdam bestond afgelopen seizoen zeventig jaar. Reden voor een feestje. Helaas gooide corona roet in het eten en moesten de festiviteiten worden uitgesteld tot nader order.
Het zeventig-jarig jubileum had een groot feest moeten worden voor de kleinschalige EHBO vereniging uit Obdam. Alle 34 leden kregen op de jaarvergadering, welke aan het eind van het seizoen plaatsvindt, een gloednieuwe en goedgevulde EHBO-tas, met daarin een uitnodiging voor een etentje bij Restaurant Dolomiti. Door de maatregelen rond Covid-19 kon dit etentje in april echter niet doorgaan en werd besloten om het uit te stellen tot een moment waarop iedereen weer zonder zorgen samen mag en kan komen.
Op deze avond zou ook het nieuwe bestuur zich voorstellen. Het seizoen 2019-2020 werd afgesloten met nog maar drie bestuursleden, wat te weinig is om de vereniging goed te leiden. Gelukkig sloegen enkele leden de handen ineen en hebben ze het zittende bestuur kunnen aanvullen tot een volwaardig bestuur. Op dit moment telt het ‘nieuwe’ bestuur negen leden.
Voorafgaand aan het nieuwe seizoen werd een speciale avond belegd op maandag 24 augustus. Het nieuwe bestuur kon zich deze avond alsnog presenteren aan de leden. Tevens werd er uitleg gegeven over de EHBO-lessen in coronatijd. Jan van Langen kreeg voor zijn 25-jarig jubileum een mooie bos bloemen en een bondsspeldje. Verder stond er nog een bijzondere gebeurtenis op het programma. Want dat de vereniging al zo’n lange tijd bestaat, is op zich al bijzonder, maar nog bijzonderder is het heugelijke feit dat één van de leden, Jos Ursem, in hetzelfde jaar al vijftig jaar lid is van deze vereniging! Voor het nieuwe bestuur reden genoeg om Jos te benoemen tot erelid van de vereniging.
Jos haalde zijn EHBO-diploma al toen hij net negentien jaar was. ‘Er gebeurden in die tijd nogal wat ongelukken op en rond het voetbalveld’, zo vertelt hij. ‘Kleine jongens reden nog op de fietsen van vaders en opa’s, met hun been onder de stang door, en dat ging nogal eens mis. Ook op het voetbalveld gebeurde er genoeg en alleen het eerste elftal had een verzorger. Ik kreeg al gauw belangstelling voor EHBO en begon met een cursus op mijn zeventiende. Maar mijn diploma kon ik dat jaar niet halen, want daarvoor moest je minstens achttien zijn.’ De eerste jaren werd er les gegeven achter in de kroeg. Na de les werd er dan ook steevast een drankje gedronken, een mooie herinnering voor Jos. Dat je in vijftig jaar veel kan meemaken, wordt wel duidelijk als Jos gaat vertellen. Het ene verhaal leidt steevast tot het volgende. Hij vertelt over hoe hij hielp bij bloedtransfusies en ziekenvervoer. Slagaderlijke bloedingen komen voorbij, evenals dodelijke ongevallen, maar ook geslaagde reanimaties. Soms dus hele trieste herinneringen, maar ook grappige momenten passeren de revue. Bijvoorbeeld dat hij iemand die was flauwgevallen in de kerk, op een brancard achter in zijn dienstauto (een rouwwagen) wegbracht.
Jos heeft met de vereniging regelmatig meegedaan met Onderlinge Wedstrijden tegen Heerhugowaard, met Rayonwedstrijden en ook Districtswedstrijden. ‘Bij die wedstrijden deden we mee met teams van drie personen. Eén was de commandant, en er waren twee helpers. Alle deelnemende teams kregen om beurten dezelfde situatie voorgeschoteld. Het was zaak om een juiste diagnose te stellen en daarnaar te handelen. Hoe beter je dit deed, hoe meer punten je verdiende.’ Tegenwoordig worden dergelijke wedstrijden niet meer georganiseerd. Eigenlijk best jammer, want het zijn leerzame momenten.
In 1975 wilde Jos de opleiding tot instructeur gaan volgen. Tijdens het toelatingsexamen werd hij echter afgewezen op zijn West-Friese dialect. Achteraf gezien vindt Jos het maar beter ook. Hij vond het leuker om te assisteren, en heeft nooit de behoefte gehad om bij andere verenigingen les te geven. Hij heeft ook nog eens, samen met Lida Blaauw, zijn examen opnieuw moeten doen. Door een misverstand was zijn diploma niet verlengd!
Jos is niet alleen maar gewoon lid geweest van de vereniging. Jos verleende zijn EHBO-diensten aan de brandweer, waar hij zich later ook zelf bij aansloot. Zo’n twintig jaar maakte hij tevens deel uit van het bestuur, waarvan zo’n vijftien jaar als voorzitter. Hij hielp mee met het organiseren van het veertigjarig jubileum. In 2006 werd Jos koninklijk onderscheiden voor zijn werkzaamheden. Afgelopen februari, tijdens de jaarvergadering van de vereniging, kreeg hij het Bondskruis 2e klasse uitgereikt namens de Nationale Bond EHBO. Een zeer hoge onderscheiding. En afgelopen maandag, tijdens de startbijeenkomst, werd hij dus ook nog benoemd tot erelid van EHBO Obdam.
Als ik Jos vraag wat hij aan anderen zou willen meegeven, belanden we vrijwel direct bij het volgende verhaal. ‘Het kan zomaar gebeuren, ook in je thuissituatie. Zo heeft ooit mijn zoon zich verslikt in iets, wat leidde tot een hachelijke situatie. En laatst gebeurde het ook met zíjn zoon, mijn kleinzoon. Dan is het belangrijk dat je kunt handelen.’ Jos geeft verder aan dat het essentieel is om een EHBO-vereniging te hebben in het dorp. ‘Mensen realiseren zich niet altijd dat je tegenwoordig voor elk evenement een EHBO-er nodig hebt. Een BHV-er is niet genoeg. En de kwaliteit van een EHBO-er staat echt hoger dan van een BHV-er.’
Bij de vereniging hopen ze dat Jos nog lang actief blijft als lid. Veel mensen bouwen op zijn ervaring. ‘Als startende EHBO-er is het prettig om bij een evenement als de wielerronde te kunnen meedraaien met Jos. Hij weet zo veel en blijft zo kalm als er wat gebeurt’, zegt iemand. Jos Ursem is een bijzonder mens. En dat mag ook wel eens gezegd worden!
Heeft u al een EHBO-diploma, maar bent u nog op zoek naar een vereniging om de benodigde jaarlijkse lessen te volgen? Neem dan contact op met de ledenadministratie. Dit kan via ehbo-obdam@hotmail.com. Helaas kunnen er wegens de huidige maatregelen nog geen cursussen voor nieuwe EHBO-ers worden aangeboden. Wanneer dit weer mogelijk is, zal dit worden aangekondigd in de diverse media.