“Ik stop zodra ik een rollator nodig heb, eerder niet”

Kees Huikeshoven al ruim 43 jaar EHBO’er

Een EHBO’er ben je voor het leven. Dat geldt zeker voor Kees Huikeshoven die ruim vijf jaar geleden de pensioengerechtigde leeftijd mocht bereiken. Aan stoppen denkt hij nog niet, daarvoor krijgt hij nog te veel voldoening uit zijn werk als kaderinstructeur en het voorzitterschap van EHBO-vereniging de Samaritaan uit Ede.

Kees Huikeshoven heeft altijd al de wens gehad om iets voor een ander te kunnen betekenen. In 1974 resulteerde dat in het behalen van het diploma Eerste Hulp in ’s-Heerenberg. Na zijn huwelijk verhuisde hij naar Ede waar hij bij EHBO-vereniging de Samaritaan zijn herhalingslessen ging volgen. Na de tweejarige opleiding mocht hij zich officieel kaderinstructeur noemen. Al gauw is hij toegetreden tot het bestuur en inmiddels is hij zelfs voorzitter. Het werk voor goede doelen heeft hem in 2013 een Koninklijke onderscheiding opgeleverd.

Tarzan
"Naast het lesgeven, doe ik ook aan hulpverlening, bij het schaapscheren op de Ginkelse Heide in Ede bijvoorbeeld. Dat doe ik al sinds ik mijn diploma heb.” Hoe serieus Huikeshoven zijn vak ook neemt, toch blijft er ruimte voor een grapje: “Na de Rautek te hebben voorgedaan, kreeg ik nogal een lauwe reactie van een van de leden. Daarop heb ik hem onderdeel gemaakt van de toepassing van de Tarzangreep. Staat in geen enkel EHBO-boek, maar het toont Tarzan – ik in dit geval – die een hurkend/lopende chimpansee – het EHBO-lid – meevoert aan zijn hand. Misschien niet levensreddend, maar wel sfeer bevorderend.”

EHBO voor iedereen
“Als je het over een levensreddende uitvinding hebt, dan is het wel de AED”, vindt Kees Huikeshoven. “Ik roep dan ook iedereen op om in ieder geval reanimatie en bediening van een AED te leren. Hoewel degene die mij heeft opgeleid erg strikt was, moet een verband in mijn beleving vooral functioneel zijn en hoeft het niet met een liniaal nagemeten worden.”
Toekomst
Huikeshoven heeft bijna zevenhonderd mensen opgeleid tot EHBO'er: “Ook nu, na mijn pensioen, werk ik nog gemiddeld twee dagen per week voor werkgever G4S, wat zonder de steun van het thuisfront niet mogelijk is.” Op zeventigjarige leeftijd merkt hij wel dat de jaren gaan tellen: “Op de knieën zitten en op de vloer liggen wordt lastiger. Maar zolang ik nog niet overeind geholpen hoef te worden door mijn cursisten of met een rollator moet lopen, blijf ik dit werk doen.” Helpen bij de Buitenschoolse Opvang doet hij ook nog. “Een van de kinderen zag dat ik met een grote grijze koffer aan het slepen was en hij riep tot mijn ontzetting: ‘Hé meneer van de EHBO gaan we lijken snijden?’ Ik heb mijn best gedaan om zijn ideeën van EHBO wat bij te stellen”, zegt Kees Huikeshoven met een grijns.