Rubriek 13 vragen aan… Iektje Bartelings-Arkema

“Iektje Bartelings-Arkema, 59 jaar, gehuwd, twee zonen. Ik ben secretaris en coördinator van een EHBO-vereniging van honderd leden.”

“Mijn hobby’s: jeugd-EHBO in groep 8. Fietsen door de natuur via knooppuntenroutes door heel Nederland. Reizen met de auto, wel met een doel, maar niets van te voren af spreken. Documentaires en natuurfilms kijken. Thrillers en waargebeurde boeken lezen. Huisdieren: een aquarium en een vogelspin. Droom: emigreren naar Maleisië.”

“Ik werk fulltime, al veertig jaar. Momenteel ben ik werkzaam als Farmaceutisch Consulent in een reguliere apotheek en houd ik mij bezig met scholing en begeleiding van stagiaires. Daarvoor heb ik tien jaar in een politheek in een ziekenhuis gewerkt en twintig jaar bij een apotheekhoudend huisarts.”

“Toen ik bij de huisartspraktijk ging werken, was een EHBO-diploma verplicht. Sinds mijn negentiende ben ik dus gediplomeerd. Twee jaar later heb ik een LOTUS-diploma gehaald. Dit alles heeft mij uiteindelijk een bestuursfunctie (secretaris en coördinator) opgeleverd, zowel bij de EHBO-vereniging als bij de Lotuskring en ben ik provinciaal secretaris bij de LOTUS. Ook ben ik vijf jaar brandweervrijwilliger geweest, als eerste vrouw in de gemeente.”

“De voldoening om daadwerkelijk iemand te helpen en voorlichting te geven, waarbij mijn praktijkervaring een grote rol speelt. Daarnaast zorgen dat de contacten met de instructeurs goed zijn, uiteindelijk is de vereniging van hen afhankelijk.”

“Op dit moment zijn er veel aanvragen voor vrijwilligers, er is echter maar een handvol actief. Hierdoor voel je jezelf verplicht om te gaan posten. Ik hoor van medebestuurders van andere verenigingen dat dit probleem ook daar speelt. Een vergoeding voor het posten treft geen doel, is gebleken. Dus suggesties zijn welkom, want de vergrijzing slaat bij ons toe.”

“Mijn echtgenoot kreeg zijn eerste hartinfarct thuis. Door je kennis blijf je rustig en handel je volgens protocol, waardoor alles gelukkig goed is gegaan. Zijn tweede infarct kreeg hij bij een bezoek in het ziekenhuis (voor een totaal andere afspraak). Het was een hele strijd om hem toen op de Eerste Hulp te krijgen, omdat men een BHV’er belde en niet de Spoedeisende Hulp. Op het nippertje is hij hier heelhuids doorgekomen. De cardioloog vertelde ook, dat als we thuis waren geweest, het niet goed was afgelopen. Bij mijn werkzaamheden in het ziekenhuis kwam een man aan de balie die net was ontslagen van een hartinfarct en zakte ter plekke weer in elkaar, gelukkig kwamen ze hier wel meteen van de Spoedafdeling. Verder heb ik drie reanimaties meegemaakt met slechte afloop, een in de huisartsenpraktijk, een tijdens een bruiloft van een verpleegkundige en een op straat. Ze gingen qua techniek misschien goed, maar het waren acute infarcten door een stolsel.”

“Een mooie is dat de kinderen van groep 8 zijn meestal bijzonder enthousiast zijn over Jeugd-EHBO. Zo ook een jongen van wie de vader medische artikelen verkocht. Deze vader heeft de klas een torso geschonken. Een andere is dat er een man op het werk kwam met een teek op zijn rug, hij kon er niet bij. Ik heb de teek verwijderd, maar er zat nog één pootje dat er niet uit wilde. Hier hebben we smakelijk om gelachen. Hierdoor is mijn bijnaam ‘zuster Iektje’ onder de collega’s. Nog een verhaal: bij een brand op een boot in de haven, kregen wij te horen dat er vermoedelijk nog twee kinderen in zouden zitten. Al gauw bleek het ook te gaan om een kind van een collega-brandweerman. Hij wilde natuurlijk zo snel mogelijk met perslucht naar binnen, wat de bevelvoerder gelukkig verbood. Gezien zijn emotionele toestand heb ik hem bij de arm gepakt, tegen hem aan gepraat en afgevoerd naar zijn huis, alwaar zijn vrouw aanwezig was en hem gelukkig kon vertellen dat de zoon ongedeerd was. We hebben nog even gepraat en ik ben toen teruggegaan naar de brand. Deze brandweerman was er het meest op tegen dat er een vrouw bij de brandweer kwam, maar vanaf dat moment kon onze relatie niet meer stuk.”

“Die bestaat niet. Ik heb regelmatig meegemaakt dat een ‘goede’ EHBO’er in paniek raakte en niet meer wist wat te doen. Het hangt van de situatie af bij de meesten of het om een eigen familielid of een goede bekende gaat, of niet. Emoties spelen dan toch een grote rol. Zelf houd ik scherp in de gaten, dat als een lid iets ernstigs heeft meegemaakt, hierover kan praten.”

“Het ging om een vervolgcursus. Bij onderkoeling moet je ook suikers geven (in de vorm van drinken) eigenlijk logisch, maar daar denk je niet als eerste aan.”
“Als ik zie wie ik heb kunnen helpen en wat ik heb kunnen doen, dan geeft dat heel veel terug.”

“Mobiele telefoon, pleisters en snelverband.”

“Volg trouw de lessen, dit is noodzakelijk. De kennis zakt weg na een half jaar. Ga posten met een ervaren EHBO’er om over uw angst heen te komen om te helpen. Veel mensen volgen de cursus voor thuis, terwijl u er veel meer voor terug kunt krijgen door de praktijk mee te maken.”