Wensambulance komt met de oplossing

Een laatste wens, maar het vervoer is een probleem?

Een gezond mens heeft 1000 wensen, iemand die ziek is vaak nog maar 1. Vaak is zo’n laatste wens niet te vervullen omdat vervoer en begeleiding obstakels vormen. In een ambulance kan zo’n rit vaak nog wel worden gemaakt. Daarom is er nu ‘wensvervoer’.

Onder de naam ‘Samenwerkende Wensambulances’ hebben verschillende organisaties zich voor wensvervoer aangesloten. Een daarvan is de Stichting Veluwse Wens Ambulance. Zij zijn op 1 november 2014 officieel gestart met wensritten. Joey van der Weijden, voorzitter en één van de initiatiefnemers: “Hiervoor hebben wij ons licht opgestoken bij soortgelijke organisaties in Brabant en Twente.”
Cor Havelaar heeft zes jaar geleden het initiatief genomen voor de Twentse Wens Ambulance. Hij kan bogen op 35 jaar ervaring bij de ambulancedienst in Rotterdam. Toen hij met de wensambulances startte, heeft hij zich allereerst verdiept in de juridische kant. “We voeren een andere belettering op de auto en mogen bijvoorbeeld niet met een zwaailicht rijden. Toch vallen we onder de ambulancewet en zijn hierdoor niet verplicht om motorrijtuigenbelasting te betalen. Ik heb me er sterk voor gemaakt dat alles voldoet aan de eisen, ook al rijden we met afgeschreven ambulance en brancards. We hebben ook een Raad van Advies die ons bijstaat.”

TT in Assen
Bestuurslid Gert de Goede van de Veluwse Stichting heeft van dichtbij gezien hoe een verschil kan worden gemaakt toen zijn opa ernstig ziek en bedlegerig werd. “Al veertig jaar kwam hij bij de TT in Assen. Met de wensambulance heeft hij dit nog een laatste keer kunnen ondernemen. Hij heeft zelfs zijn grote held Valentino Rossi kunnen ontmoeten.” “De wensen zijn divers”, vult zijn Twentse collega Havelaar aan. “Zo hebben we een vraag gekregen van een moeder, wier zoon drie straten verderop woonde. Door ons heeft ze voor het eerst in tijden, maar ook voor het laatst, zijn verjaardag bij hem thuis kunnen vieren.”
Sommige wensen vormen een nóg grotere uitdaging. “Een vrouw wilde graag het huwelijk bijwonen van haar kleinzoon die in Denemarken woonde. Dit vraagt natuurlijk goed opgeleide vrijwilligers. We hebben haar medische status laten vertalen in het Engels, toestemming gevraagd aan de huisarts en zijn op donderdag vertrokken. Bij de bruiloft heeft de aanwezige familie afscheid van haar kunnen nemen. Op zondag zijn we naar Nederland teruggereisd en de dinsdag daarop is ze overleden.” Elke wens is waardevol. “We zijn ook met een verstokte vrijgezel vanuit het hospice naar zijn stamcafé gegaan om een laatste biertje te drinken. Daarna is er met de pet rondgegaan en is er € 500 opgehaald voor de stichting.”

Donateurs
De wensritten worden gratis aangeboden, zowel door de Veluwse als de Twentse organisatie. Beide stichtingen zijn afhankelijk van fondsenwerving en donateurs. Van der Weijden: “Bij de lokale Elburgse middenstand krijgen we een steeds grotere bekendheid. Zij willen graag een steentje bijdragen. Zo zijn we bijvoorbeeld aan onze huisstijl, folders en belettering voor de ambulance gekomen.”

Havelaar vindt het belangrijk dat mensen zien wat er met het geld wordt gedaan. “Als bijvoorbeeld een Rotary ons € 3000 geeft, is het leuk om te laten zien dat we daarmee benzine kopen voor de ambulances. Via de Roparun is er een enorm bedrag opgehaald voor de aanschaf van een speciale Kinderwensambulance.” Hij had deze bestemming al langer voor ogen. “Door ziekte, of het nu van een kind is of van één van de ouders, is het vaak niet meer mogelijk om met het gehele gezin op stap te gaan. We hebben – na een jaar lobbyen – de kinderwensambulance aangeschaft en daarmee kunnen we dromen verwezenlijken.”

Aanvraag
Op de website www.wensambulance.nl is een organisatie in de eigen regio te selecteren, waarna een aanvraagformulier kan worden ingevuld. De binnengekomen wensen worden door een coördinator verwerkt. “Dit is veelal een verpleegkundige, in ieder geval iemand die weet welke zorg iemand nodig heeft. Zij regelt de toestemming van de huisarts, zoekt vrijwilligers om mee te gaan en zorgt ook dat de mensen op de bestemming geïnformeerd zijn.”

Vrijwilligers
Naast geldelijke bijdragen zijn de organisaties ook altijd op zoek naar nieuwe vrijwilligers. “We zijn een startende wensstichting en roepen alle leden van de EHBO op om vrijwilliger te worden. We zijn op zoek naar chauffeurs met EHBO, naar verpleegkundigen, verzorgenden, eigenlijk naar iedereen met het hart op de goede plaats. We zijn een vrijwilligersorganisatie met een professionele werkwijze”, benadrukt Van der Weijden. “We sturen onze vrijwilligers niet onvoorbereid op pad.” Havelaar vult aan: “Tijdens de kwartaalbijeenkomst oefenen we bijvoorbeeld altijd hoe je mensen van en op de brancard moet tillen. Voor de meesten is dit is geen standaardwerk. We trainen ook sociale vaardigheden. Vraag aan iemand die in een hospice verblijft nooit hoe het gaat, maar informeer of iemand tot op dat moment een fijne dag heeft. Dergelijke tips geven we onze vrijwilligers mee.”